nie no, moim zdaniem to jest kolejny denny film o tym, jacy żołnierze amerykańscy są waleczni, honorowi i humanitarni. w ciagu dwóch godzin nie zobaczyłam niczego nowego- nic, czego w ktorejs z poprzednich produkcji usa tego typu, by nie było. i tak po pierwsze powielony został schemat: zolnierze maja misje, wali sie plan, ale im niczego nie mozna zarzucic (bo przeciez robią to co dyktuje im serce-och! no i swietnie walczą, czołgają sie w błocie i potrafia sie posługiwać urządzeniami elektronicznymi wyższej klasy), następnie dzieki ichniejszej dzielności i waleczności z tarapatów wychodzą, ale niestety półcało, zeby bylo bardziej realistycznie. w ten wątek wpieprza nam sie pare pieknych i seksownych spojrzen pani belucci, ktore co jak co, ale moim zdaniem są kompletnie nie na miejscu. niech sie baba patrzy, ale na milosc boską- nie tak, jakby miala sie zaraz na willisa rzucić i go rozebrać. tu ludzie giną, a ta sie zaleca. ugh. no ale to tylko amerykański film, wiec co ja sie tu bede nadmiernie ekscytować. na szczescie, ku mojej wielkiej radości na końcu filmu nie zobaczyłam romantycznego pocałunku owej pary. to juz by byla totalna przesada.
na koniec nie odpuszcze sobie pojechania po panu b. willisie. otoz uwazam, ze zatrudnianie go do kolejnej produkcji jest istnym samobójstwem dla reżysera. bruce jest piękny- nikt nie zaprzeczy, ale po raz setny strzelał ten sam zestaw min. toż to tragedia. willis sie zużył, tak, jak zużyły sie głupie miny jima carreya, czy dzieciecy wyraz twarzy meg ryan. ja bym powiedziala "temu panu juz dziekujemy", bo on niczego nowego nie jest w stanie wnieść, jest jednym z najbardziej małoelastycznych aktorów jakich przyszło mi oglądać.
rzekłam. dobranoc państwu.